W poniedziałek, 14 listopada, odbyła się w naszej klasie rozprawa sądowa dotycząca Zenona Wójcika.
Uczniowie podzielili się na dwie grupy: oskarżycieli i obrońców. Przypisanym rolom towarzyszyły również stroje, dzięki którym można było poznać kto i w jaką postać się wcielił. Znalazł się także jeden uczeń, który zechciał być samym Zenkiem z naszej lektury. Natomiast głównym sędzią została nauczycielka języka polskiego – Pani Małgorzta Rudnicka-Toczek. Uczniowie zadbali także o właściwy wystrój sali. Poustawiali odpowiednio ławki oraz stolik dla oskarżonego. Całość nadała klasie charakterystyczny wygląd sądu. Wszyscy dobrze się bawili oraz mieli szansę sprawdzić swoje umiejętności aktorskie.
Takie pożegnanie z lekturą na pewno pozostanie na długo w naszej pamięci.
Autor: Karolina Słowianek
|
Czy książka może podróżować? Jak najbardziej. Może być towarzyszem podróży i umilać czas czytającemu, może również sama udać się na wycieczkę, na przykład po szkole. Nasza klasa umożliwiła książkom zwiedzanie, a dzieciom podróżowanie w świecie wyobraźni i zorganizowała biblioteczkę korytarzową, z której mogą korzystać wszystkie zainteresowane dzieci. Książki wędrują i wracają na swoje miejsce, a czuwają nad tym nasi bibliotekarze. Jeśli chcesz miło spędzić przerwę – przyjdź do nas, weź książkę i ciesz się czytaniem! |
 |
W dniu 10 listopada nasza klasa uczestniczyła w warsztatach treningu umiejętności społecznych. Okazało się, że to były dwie godziny bardzo ciekawych zajęć, na których dowiedzieliśmy się sporo o sobie. Pomimo, że znamy się już dość długo, odkrywaliśmy siebie na nowo:) Szukaliśmy osób, które mają taki sam kolor oczu, takiej samej długości język, mają ten sam numer buta, mają taki sam kształt uszu i nosa oraz taką sama wielkość dłoni. Poznaliśmy alfabet Morsa i pisaliśmy w nim swoje imiona. Po raz pierwszy dawaliśmy autografy i graliśmy w BINGO. Śmiechu było co niemiara.
Funkcjonowanie w grupie społecznej nie jest łatwe, zwłaszcza gdy jest się dzieckiem. Z roku na rok musi ono uczyć się nowych zasad, a czasem zostaje wręcz „wrzucone na głęboką wodę” – gdy przychodzi okres szkolny.
Niektóre dzieci bez większych problemów radzą sobie ze społecznymi wyzwaniami. Inne mają na tym polu trudności – odczuwają lęk w kontakcie z większą grupą, nie potrafią rozpoznać czyichś emocji albo właściwie zdefiniować własnych, odczuwają silny stres albo zwyczajnie przerasta je nieśmiałość. Nierzadko w takich stanach zaczynają prezentować zachowania, które nie są społecznie akceptowane i które bardzo niepokoją rodziców.
Podobnie jak uczymy dziecko matematyki czy czytania, tak i możemy nauczyć je funkcjonowania w grupie społecznej – służy temu TUS, czyli trening umiejętności społecznych dla dzieci.
Dziś obchodziliśmy 104 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Nie zawsze na naszej ziemi mogła rozbrzmiewać polska mowa i powiewać biało-czerwona flaga. Pod koniec XVIII wieku obce mocarstwa dokonały rozbiorów i Polska zniknęła z mapy świata na 123 lata. Dopiero 11 listopada 1918 roku odrodziła się i powstała II Rzeczpospolita. By uczcić tę rocznicę, nasza klasa przygotowała uroczysty apel przybliżający uczniom naszej szkoły to tak ważne dla nas wszystkich wydarzenie. „Dziś w całej Polsce brzmi Mazurek… Dzisiaj radości kanonada! Witamy wszyscy Niepodległość i Jedenasty Listopada…”
W świetlicy szkolnej ogromną przyjemność dzieciom sprawiają zabawy konstrukcyjne.
Jedną z nich jest układanie różnych kształtów z koralików do prasowania.
Zajęcie to ma wszechstronny wpływ na rozwój naszych Świetliczaków:
-pobudza pomysłowość oraz wyobraźnię;
-rozwija zdolności manualne i motorykę małą;
-kształtuje koncentrację oraz precyzję;
-uczy cierpliwości;
-daje możliwość dopasowania kolorów, układu przestrzennego oraz symetrii.
Jeśli ktokolwiek z was próbował tej zabawy to wie, że jest to zajęcie wymagające skupienia, zręczności, umiejętnego chwytania, ostrożności oraz dokładności.
