Różaniec dla dzieci

     Miesiąc październik rozpoczął się już na dobre, a wraz z nim nabożeństwa różańcowe.

W kościele MBJ odbywają się one codziennie. Od poniedziałku do soboty o godz. 17.30 a w niedzielę o godz. 18.00

Serdecznie zapraszam 🙂

Geograficzna wycieczka do Bełchatowa

Dnia 28 września 2021 roku, uczniowie klasy VIIc wraz z opiekunami, wybrali się na wycieczkę do Bełchatowa. Miejsce wyjazdu było związane z tematami poznawanymi na lekcjach geografii: przeszłością geologiczną Polski, surowcami, rodzajami kopalń, transportem przesyłowym, energetyką. Uczestniczyliśmy w warsztatach z mikroskopami oraz w warsztatach o prądzie elektrycznym, zwiedzaliśmy interaktywne muzeum „Giganty Mocy”. Potem pojechaliśmy na punkt widokowy podziwiać kopalnię odkrywkową i górującą nad nią Elektrownię „Bełchatów”. Wjechaliśmy na Górę Kamieńsk i oglądaliśmy elektrownię wiatrową. Ostatnim, najbardziej wyczekiwanym przez uczestników punktem wycieczki, były zjazdy po torze saneczkowym. Wróciliśmy pełni wrażeń i nowej wiedzy.

Taniec zmienia człowieka na lepsze

     Wydarzenia, które miały miejsce we wtorek w ramach Tygodnia zdrowia psychicznego  relacjonuje Piotr Sieradzki.

„Dziś w naszej szkole wyjątkowo gorąca i wesoła atmosfera, a to za sprawą uczennic i uczniów z klasy IIIa oraz VII i VIII a, którzy przygotowali dla swoich koleżanek i kolegów taneczną niespodziankę!!!

Jak wiadomo, „taniec łagodzi obyczaje ” i wspaniale wpływa na dobre samopoczucie, którego dziś u nas na pewno nie zabrakło.

Nie tylko oglądaliśmy występy artystyczne, ale również wszyscy braliśmy czynny udział w układzie choreograficznym. Nasze uśmiechy na twarzach mówią same za siebie. Nie możemy doczekać się kolejnych atrakcji związanych z „ Tygodniem Zdrowia Psychicznego”, może niektóre z nich zostaną z nami na dłużej?…”

 

Nadmieniamy, że pan Piotr Sieradzki jest choreografem, współautorem innowacji pedagogicznej „Roztańczona klasa”, instruktorem tańca w zespole Czarne Stopy (na stronie internetowej zespołu można poczytać  znacznie więcej o jego dokonaniach).

Recepta na szczęście…

Dziś na godzinie wychowawczej w ramach Tygodnia Zdrowia Psychicznego w SP12 zastanawialiśmy się, co daje nam radość i zadowolenie. Okazało się, że myślimy podobnie, w życiu trzeba sprawiać sobie drobne radości, a uśmiech i dobre słowo mogą sprawić cuda. Efekty naszej pracy przedstawiliśmy na plakatach i nie tylko:)

Roześmiane awatary z 3a

     Po czym więc poznać prawdziwie szczęśliwe dziecko?

10 oznak świadczących m.in. o tym, że Twoje dziecko jest szczęśliwe (i prawidłowo się rozwija):

1. Otwarcie komunikuje i uzewnętrznia swoje emocje i uczucia (nie blokuje ich) – głośno się śmieje, piszczy ze szczęścia, płacze, krzyczy i tupie zawsze wtedy, kiedy odczuwa potrzebę wyrażenia swojego niezadowolenia, smutku, żalu, złości czy frustracji. Nie boi się pokazywać tego, co czuje, ponieważ otrzymuje wspierającą (wyrażanie tych uczuć) postawę rodziców i opiekunów.
2. Reaguje jeszcze silniejszymi emocjami (głośniej krzyczy, płacze) w chwili, w której dorosły okazuje mu swoje zrozumienie i wsparcie. Czuje się bezpiecznie w kontakcie z empatycznym rodzicem, daje sobie więc prawo do bycia sobą i rozładowania swoich trudnych emocji.
3. Co dzień inicjuje dużo swobodnej zabawy (odbywającej się według JEGO własnych pomysłów, reguł i zasad). Robi to odważnie i bardzo entuzjastycznie, ponieważ nie jest przy tym nieustannie zawstydzane, strofowane, upominane i krytykowane przez rodzica.
4. Chętnie eksploruje świat, np. radośnie biega po kałużach, wspina się na drzewa, tapla się w wodzie i błocie, tarza w trawie i w piasku. Ma zapewniony dostęp do naturalnego i urozmaiconego środowisko “osobotwórczego” i z zapałem z niego korzysta.
5. Bywa, że jest umorusane od stóp do głów, na co dorośli nie reagują złością, wstydem i skrępowaniem, a spokojem i (współ)zadowoleniem. 😉
6. Chętnie zasiada do rodzinnego stołu i w typowy dla etapu swojego rozwoju sposób zachowuje się przy nim 😉 – eksperymentuje w trakcie jedzenia: rzuca nim, dotyka go rączkami, bawi się łyżką, miesza, przekłada, przesypuje itd. Niekiedy odmawia jedzenia określonych produktów i nie zawsze zjada cały posiłek, wie, że rodzic odniesie się do tego ze zrozumieniem, w pełni uszanuje jego decyzje, ponieważ szczerze ufa jemu i jego preferencjom.
7. Nie zawsze zgadza się na to, co proponuje mu dorosły, i otwarcie to komunikuje (dotyczy to na przykład ubierania się w przygotowane przez rodzica rzeczy, pomysłów na określoną aktywność, spędzenie wolnego czasu czy formę zabawy).
8. Nie domaga się stale i nie potrzebuje ciągłych pochwał i słów uznania, bo wie i czuje, że rodzic podziela jego entuzjazm i jest nim zawsze żywo zainteresowany.
9. Potrafi zdecydowanie odmówić innym dzieciom wspólnej zabawy, pójścia razem za rączkę czy podzielenia się swoimi zabawkami. Czasem chce pobyć samo i jasno to komunikuje. Nie chce robić niczego tylko dlatego, że tak “należy” czy “wypada”. Nie reaguje uległością na emocjonalne szantaże w stylu: “Julia jest twoim gościem, musisz się z nią grzecznie bawić, bo więcej do ciebie nie przyjdzie” albo “Daj Tosi swoją zabawkę, bo inaczej będzie jej przykro, a w przyszłości też się z tobą nie podzieli…”.
10. Nie mówi “dziękuję”, “proszę” i “przepraszam” na rozkaz. Nie zawsze macha do babci i daje jej buziaka na zawołanie albo na siłę przytula się do cioci, z którą widzi się może trzeci raz w życiu.
    I nie, nie oznacza to wówczas, że jest niegrzeczne i niewychowane, a raczej, szanuje siebie i postępuje w zgodzie ze sobą – z tym, co czuje i czego potrzebuje. Nie musi na wszystko się zgadzać, uśmiechać się do wszystkich wokół i udawać kogoś innego, by być akceptowanym i szczęśliwym człowiekiem. Dobrze zna swoją wartość i wie, że nie warto zmieniać się po to, by zasłużyć na czyjąś uwagę, sympatię i uznanie…